در اولین مرحله بازرسی پوشش گالوانیزه گرم، کیفیت سطحی فولاد گالوانیزه شده به صورت چشمی تحت بازرسی قرار می گیرد تا پوشش گالوانیزه از لحاظ پیوستگی سطحی بررسی شود. عیوب سطحی نیز در همین مرحله قابل تشخیص خواهند بود. مطابق با دستورالعمل استاندارد ملی INSO 16353، تمامی سطوح قطعه باید از فاصله حداقل یک متری مورد بازرسی چشمی قرار گیرند. سطح پوشش گالوانیزه باید عاری از هر گونه برآمدگی، تاول (نواحی برآمده که زیر آنها فلزی جامد نباشد)، زبری و نقاط نوک تیز (به شرط خطر آسیب دیدگی) و نواحی بدون پوشش باشد. جهت کسب اطلاعات تکمیلی در زمینه انواع عیوب سطحی متداول در پوشش گالوانیزه، علل به وجود آمدن، نحوه اصلاح، و پذیرش یا رد پوشش گالوانیزه معیوب به بخش عیوب گالوانیزه گرم مراجعه فرمایید.
طبق الزامات استاندارد ASTM A123/A123M، پوشش گالوانیزه باید پیوسته بوده (به جز در مواردی که در ادامه توضیح داده می شود) و تا حدی که وزن، اندازه، شکل و حمل قطعه حین عملیات غوطه‌وری و بیرون‌آوری اجازه دهد، از صافی و یکنواختی قابل قبولی برخوردار باشد. به جز در مواردی که ضخامت موضعی بیش از حد، سبب ایجاد اشکال در کاربری قطعه شده یا حمل و نقل آن را با خطر مواجه کند (مثل شره های بزرگ و تیز)، مردود کردن قطعه به دلیل غیر یکنواختی پوشش فقط در مواردی انجام می گیرد که ضخامت بیش از حد پوشش، مشهود بوده و عامل آن، فاکتورهای طراحی مانند سوراخ، اتصالات، یا مشکل در ریزش روی مذاب اضافی به دلیل نوع طراحی قطعه نباشد.
توجه: پرداخت نهایی پوشش تنها به صورت عینی و ظاهری بازرسی می شود و با مقوله ضخامت های مختلف، که ناشی از بکارگیری چند نوع فولاد یا اختلاف ضخامت مقطع فولاد در قسمت های مختلف سازه مونتاژ شده است، ارتباطی ندارد [ASTM A123].
باید به این نکته توجه داشت که هدف اصلی از پوشش دهی فولاد به روش گالوانیزه گرم، محافظت فولاد در برابر خوردگی است و بنابراین، ملاحظات مربوط به زیبایی ظاهری یا تزئینی پوشش از اهمیت کمتری برخوردارند. بعلاوه، توجه به این نکته ضروری است که زبری و صافی سطح، ویژگی های نسبی هستند و پرداخت نهایی قطعات گالوانیزه گرم شده با سایر محصولات، مانند ورق و سیم گالوانیزه که به طور مکانیکی تمیزکاری می شوند، متفاوت است [INSO 16353]. با توجه به اینکه صافی سطح نسبی است، زبری جزئی که در کاربری محصول تداخل ایجاد نمی کند، یا زبری ناشی از شرایط سطحی اولیۀ قطعه پیش از گالوانیزه، ترکیب شیمیایی فولاد، یا واکنش پذیری فولاد با روی، دلیلی بر مردود شدن قطعه نخواهد بود [ASTM A123].
بروز نواحی خاکستری تیره و روشن یا نواحی تار عنکبوتی شکل در سطح پوشش یا ناهمواری برخی از سطوح نباید دلیل مردود شدن پوشش گالوانیزه محسوب شود. عواملی که بر زیبایی ظاهری پوشش گالوانیزه تأثیرگذارند، مانند اسپاتر جوش که بعد از جوشکاری قطعه از سطح آن پاک نشده است، نباید دلیل مردود شدن پوشش گالوانیزه/ قطعه شود. همچنین شوره سفید ناشی که از انبارش نادرست و قرار گرفتن پوشش در معرض رطوبت به وجود می آید نباید عامل رد پوشش گالوانیزه گردد، مگر در شرایطی که شوره بسیار شدید بوده و ضخامت پوشش باقیمانده از حداقل تعیین شده در استاندارد کمتر شده باشد [INSO 16353]. جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد پوشش تیره، تارعنکبوتی یا شوره زده به بخش عیوب گالوانیزه گرم مراجعه فرمایید.
توجه: قطعاتی که طی آماده سازی تحت تمیزکاری سایشی قرار می گیرند، عموماً پوشش ضخیم تر با سطح زبرتری به وجود می آورند [ASTM A123].
هر نوع وضعیت سطحی که مربوط به نقایص به وجود آمده از طراحی، پرداخت، یا ساخت باشد (که در راهنمای ASTM A385 توضیح داده شده است) نباید دلیلی برای مردود شدن قطعه محسوب شود. اگر قطعه ای که طبق استاندارد ASTM A123 گالوانیزه شده است، نواحی رزوه دار داشته باشد، پوشش آن نواحی باید با استاندارد ASTM A153/A153M مطابقت کند.
سطوحی که بعد از گالوانیزه بدون پوشش می مانند باید طبق استاندارد ASTM A780 اصلاح شوند، مگر آنکه خریدار بخواهد خود این کار را بعداً انجام دهد.
هر سطحی که معیوب بوده و نیاز به اصلاح دارد، باید در باریک ترین بُعد خود حداکثر 1in یا 25mm باشد. کل مساحت سطحی که اصلاح می شود نباید (a) بیش از نصف 1 درصد از سطح قابل دسترس قطعه (سطحی که قابل پوشش دادن است) یا (b) 256cm2 در هر تن متریک از وزن قطعه باشد؛ هر کدام که کمتر است باید به عنوان معیار انتخاب شود. اگر سطوح معیوب که نیاز به اصلاحی دارند از حد استاندارد قید شده بیشتر بوده یا برای ترمیم و اصلاح قابل دسترسی نباشند، پوشش باید مردود اعلام شود.
توجه: مساحت سطح غیر قابل دسترس، مساحتی است که برای آماده سازی سطحیِ مناسب و اعمال مواد مورد استفاده در ترمیم، که در استاندارد A780 تشریح شده اند، قابل دسترسی نباشد؛ مثلاً سطوح داخلی برخی مخازن، میله ها، لوله ها، تیوپ ها، و قطعاتی از این قبیل.
ضخامت لایه تعمیر شده باید با محدوده ضخامت و گرید فولاد طبق جدول استاندارد و نکات ذکر شده در قبل مطابقت داشته باشد؛ مگر در مواردی که از رنگ روی برای اصلاح استفاده شود که در این صورت، ضخامت اصلاحی باید 50 درصد بیش از آنچه در جدول استاندارد آمده بوده و در عین حال، بیشتر از 0/4mils (معادل حدود 100µm) هم نشود [ASTM A123]. جهت مشاهده جداول ضخامت استاندارد برای استانداردهای ASTM A123 (مختص قطعات و سازه های بدون رزوه)، ASTM A153 (مختص قطعات رزوه دار)، و INSO 16353 (کلیه قطعات اعم از رزوه دار و بدون رزوه) به بخش ضخامت پوشش گالوانیزه مراجعه فرمایید.
