محیط های خورنده

انواع محیط های خورنده

1- محیط های صنعتی با خوردگی بالا

محیط هایی که حاوی گاز ها و بخارات گوگردی و سایر ذرات هستند در رده محیط های صنعتی قرار می گیرند. چنانچه در این محیط ها رطوبت (معمولاً به شکل آب باران) نیز وجود داشته باشد، خوردگی تشدید می شود؛ زیرا با مرطوب شدن سطح قطعات گالوانیزه با آب باران، رطوبت با ترکیبات گوگردی محیط واکنش داده و سبب تشکیل سولفات و سولفید روی می شود. محصول چنین واکنشی در آب انباشته شده روی سطح قطعه حل شده و پوشش گالوانیزه را تخریب می کند و سطح بدون پوشش را در معرض خوردگی شدید قرار می دهد.

2- محیط های صنعتی با خوردگی متوسط

قدرت خوردگی این محیط  ها نسبت به محیط های با خوردگی بالا، کمتر است که دلیل آن حضور درصد کمتری از ذرات خورنده در هوا است. اتمسفر شهرهای صنعتی در این دسته قرار می گیرد.

3- محیط های حومه شهری

شدت خوردگی در این محیط ها، که اغلب مناطق مسکونی و حومه شهرها را شامل می شوند، از محیط های صنعتی کمتر است.

4- محیط های دریایی معتدل

میزان خوردگی این محیط ها کمتر از محیط های حومه شهری است. بادهای ساحلی این محیط ها حاوی یون های کلریدی است که با پوشش روی واکنش داده و کلرید روی تشکیل می دهد. کلرید روی به راحتی در آب حل شده  و با تخریب پوشش گالوانیزه، خوردگی فلز پایه را تشدید می کند.

5- محیط های دریایی استوایی

محیط های دریایی استوایی از دمای هوای معتدلی برخوردار بوده و به همین علت نیز شدت خوردگی این محیط ها عموماً از محیط های دریایی معتدل کمتر است.

6- محیط های روستایی

کمترین میزان خوردگی مربوط به محیط های روستایی است، زیرا مقدار ذرات گوگردی و سایر ذرات در این محیط ها کمتر است.

شکل زیر نمودار مقایسه نرخ خوردگی پوشش گالوانیزه در محیط های مختلف را نمایش می دهد.